Kanında demir eksikliği olan şu garip neslimin dayandığı karton kalelerden biride SPS FACEBOOK.
Kifayetsizliğin perdesi, ağlama duvarı, samimiyetsiz mezar ziyareti.
Duyguların butonlaştırılmışı, betonlaştırıldıktan sonraki.
Ben duramam, şiir kakalarım şu feyse..
YAVŞAK FACEBOOK
Kadıköyden Modaya uzanabilir misin bir bahar akşamında,
Elinde bir yarım somun, yarısı martılarda.
İnsanlığı nasıl olur da; bu kadar ormansızlaştırırsın,
Butonlarda, entırlarda, kablolarda.
Seni icad eden belli ki; mezarlığın faresi
Satacak içini, dışını, bütün bilgilerini,
Adın kerhaneye düşünce anlarsın
Sosyal paylaşım dediğinin acizliğini.
İnsanlığı iletişimsiz hale ilettin
Moda oldun, aramızı hiç ettin
Sen geldin geleli hepimiz bir sayfayız.
Beyaz sayfalarımızı da başlamadan piç ettin.
Al piçin Twittırı da, hayatımdan çık artık
Ne muhabbetin muhabbet, sadece 2-3 tık,
Ben dost yüzü isterim gülümseyen karşımda,
Senin bütün sayfaların soğumuş bir mezarlık.
Gerçekten dost olanlar senin kaleni yıkar,
Facebukla doğmadık ki, olmasan da milim sıkar.
Kendini nimet sayma; bu dünya evvel ahir,
Elbet birgün facebuklarında faceboku çıkar.
Mustafa MEHİR
23 Ocak 2010 Cumartesi
FAŞİONİZM
Dünyasal olarak çizgiyi geçmiş insanların ömürsel aktivitesi. Şık, farklı, çarpıcı, rüzgarlı ve karizmatik, veya seksi olabilmek adına giyim ve imaj çılgınlığı.
Moda sayfaları, tivi programları, ve cemiyetten bize yansıyor faşionizm. Birde ikoncanlardan, yani modacıların gazıyla kendini heykelleştiren uç kadınlarda gövdesini buluyor.
Pompei yaşam tarzı, solmaya mahkum.
Bilmem ne sosyetik bayan, parise gidiyor, poşetleri dolduruyor, moda defilelerine katılıyor, sonrada zevkini bize yansıtıyor.
Davetlerde resim vererek bütün çabasını sergiliyor, şık yada rüküş ilan edilelmek suretiyle kazısına devam ediyor.
Yani ben sabah erkenden yatağımı terkedip, bilmem hangi fabrikadaki hayriye yenge 700 liraya paketleme yaparak, kargocu remzi karda kışta paket teslim edip, madenci zekeriya sabah altı vardiyasında nasırlarından sızan kan vasıtasıyla bayan benardatte veya betina hanımın uçak biletini temin ediyor. Çabalarımız ve emeklerimizde tekrar tanıştığımız görüntüleri moda olarak, son haline erişmiş olarak görebiliyoruz. Şu ibne mazlovun, yuvarlak mazlovun üçgenini kasdediyorum.
Birde sosyetik hanım ve beylerin, evlenerek veya nikahsız doğan çocukları olarak ta emeğimizin ete kemiğe bürünmüş halini görmek mümkün. Emeğimiz binevi piçkurusu oluyor. Ama günahı yok bebelerin, sonradan, ergenlik vakitlerinde onlar da altın çarka dönüşüyor.
Faşionizm dediğim; engizisyonun hizmetkarı aslında. Yahudi fırınlarında size yolgösteren hemşire, son anınızın son şahidi, güleryüzlü, sadece işini yapanlardan.
Sadece kıyafet bazında değil, duygu ve düşünce bazında da faşionist olanlar var. Bir tanesini devamlı yazıp duruyorum, o ise hediye kimliğini beğendi, takıp takıştırıp seyyanen geziyor yaşamlarda. O hep öyleydi, kıyafetiyle öndeydi.
Dütdürü teyzenin insansız uzay uçuşları
Moda sayfaları, tivi programları, ve cemiyetten bize yansıyor faşionizm. Birde ikoncanlardan, yani modacıların gazıyla kendini heykelleştiren uç kadınlarda gövdesini buluyor.
Pompei yaşam tarzı, solmaya mahkum.
Bilmem ne sosyetik bayan, parise gidiyor, poşetleri dolduruyor, moda defilelerine katılıyor, sonrada zevkini bize yansıtıyor.
Davetlerde resim vererek bütün çabasını sergiliyor, şık yada rüküş ilan edilelmek suretiyle kazısına devam ediyor.
Yani ben sabah erkenden yatağımı terkedip, bilmem hangi fabrikadaki hayriye yenge 700 liraya paketleme yaparak, kargocu remzi karda kışta paket teslim edip, madenci zekeriya sabah altı vardiyasında nasırlarından sızan kan vasıtasıyla bayan benardatte veya betina hanımın uçak biletini temin ediyor. Çabalarımız ve emeklerimizde tekrar tanıştığımız görüntüleri moda olarak, son haline erişmiş olarak görebiliyoruz. Şu ibne mazlovun, yuvarlak mazlovun üçgenini kasdediyorum.
Birde sosyetik hanım ve beylerin, evlenerek veya nikahsız doğan çocukları olarak ta emeğimizin ete kemiğe bürünmüş halini görmek mümkün. Emeğimiz binevi piçkurusu oluyor. Ama günahı yok bebelerin, sonradan, ergenlik vakitlerinde onlar da altın çarka dönüşüyor.
Faşionizm dediğim; engizisyonun hizmetkarı aslında. Yahudi fırınlarında size yolgösteren hemşire, son anınızın son şahidi, güleryüzlü, sadece işini yapanlardan.
Sadece kıyafet bazında değil, duygu ve düşünce bazında da faşionist olanlar var. Bir tanesini devamlı yazıp duruyorum, o ise hediye kimliğini beğendi, takıp takıştırıp seyyanen geziyor yaşamlarda. O hep öyleydi, kıyafetiyle öndeydi.
Dütdürü teyzenin insansız uzay uçuşları
MEMLEKET YANIYOR
Sevgili sesimi duyan varsa;
Memleket işgal altında, transistörlü radyomun bataryasını çocuğun oyuncak ayısından şarj ederek konuşuyorum. Koordinatlarım eski beşiktaş sırtları. 2 gün yetecek miktarda bayat ekmeğim ve içme idrarım kaldı. Faturalar birikti, komşunun 2 aylık bebeği sütsüzlükten toprağa verdik. Gözyaşımız kalmadı, kalanlarda buz tuttu. Elektriği olmamasına rağmen çalışan televizyon kutusu ile ısınmaya çalışıyoruz. Az önce savaş panzerleriyle icra avukatları geldi ve beni bana sordular, eşgalimi tanıyamadılar, bende öldüğümü söyledim, bu sefer mezarımı sordular. Sebepsiz yangınlar bir yanıyor bir sönüyor, sanırım uzaydan görünen tek yaşam kanıtımız bu yangınlar. Az önce eski çöplükte bir ortanca patates gördüm ama kalabalıktı farkettiğimi farkettirmedim, eğer gece 4ten sonra ortalıkta sefil veya köpek kalmazsa, patatesi ele geçirebileceğim. Uçak sesi duyunca meydana toplanıp birşeyler atmasını bekliyoruz, ama şansımıza, bazen yardım diye napalm bombasına da el uzatanlar oluyor. Eski filmlerdeki insan neslini kurutmaya yönelik robot cellatlar ile de tanıştık. Sanırım baz istasyonları ile yönlendiriliyorlar, bu yüzden görebildiğimize taş atıyoruz ve yaşam hattında kalmaya çalışıyoruz. Geçende martı yakalama görevi ile dama tırmandım, ama çatıda martı ziyafeti çeken vahşi kuşların son kırıntılarına ulaşabildim, sol gözümü çıkardılar. Mağara devrine dönüştük, hayatta kalmak böyle bir şey. Marmara depremini yaşayan bilal amca ile duvar çatlağından konuştum, bana en değerli hayatta kalma sırlarını anlattı ama sanırım bu taktiklerin de sonuna geldim. Komşularımı gömebilmeyi dilerdim ama bu yamyamlıkta gözüm hiçbir şeye kesmiyor, cesetlerden biraz sıcaklık geliyor, zaten koku alma yeteneğini kaybetti insanlık. Birde bol ışıklı hava araçları var, sefaletimizi zevk sayarak bölgemizde geziyorlar. Geçen bir tanesinden aşşağıya ruj ve diğer pondötenler aşağıya boca edildi. 2010 tarihinden kalma, balina yağı diye rujlar bile yenildi. En iyisi metro çukurunu bulabilirsek, orada pisküi otomatları bulma şansım var, bisküiler 20 yıl dayanabiliyormuş. Biz nereden bilebilirdik satılan arazileri alanların uzaylı ajanlar olduğunu. En kritik noktalarda memleketi felç edecek saldırı başladı. Enerji, ulaşım, finans, iletişim, bilgi ağı, savunma, bütün kalelerin içerisinde onların egemenliği. Sanırım sadece hayatta kalma sektörüne giremediler, bunu hesap edemediler. Memleketin taşını kazmasını süngüsünü düşünemediler. Daha önce de gelmişlerdi, biz uyanamamıştık. Eğer medeniyetin üzerine bir medeniyet kurabilirsek, yangınlar sönünce, güneşe ulaşabilirsek, topyekün direneceğiz, umarım onlarda bir hata yapar ve bu direnişi ciddiye almazlar. Bu amaçla; sesimi duyan varmııııı
Memleket işgal altında, transistörlü radyomun bataryasını çocuğun oyuncak ayısından şarj ederek konuşuyorum. Koordinatlarım eski beşiktaş sırtları. 2 gün yetecek miktarda bayat ekmeğim ve içme idrarım kaldı. Faturalar birikti, komşunun 2 aylık bebeği sütsüzlükten toprağa verdik. Gözyaşımız kalmadı, kalanlarda buz tuttu. Elektriği olmamasına rağmen çalışan televizyon kutusu ile ısınmaya çalışıyoruz. Az önce savaş panzerleriyle icra avukatları geldi ve beni bana sordular, eşgalimi tanıyamadılar, bende öldüğümü söyledim, bu sefer mezarımı sordular. Sebepsiz yangınlar bir yanıyor bir sönüyor, sanırım uzaydan görünen tek yaşam kanıtımız bu yangınlar. Az önce eski çöplükte bir ortanca patates gördüm ama kalabalıktı farkettiğimi farkettirmedim, eğer gece 4ten sonra ortalıkta sefil veya köpek kalmazsa, patatesi ele geçirebileceğim. Uçak sesi duyunca meydana toplanıp birşeyler atmasını bekliyoruz, ama şansımıza, bazen yardım diye napalm bombasına da el uzatanlar oluyor. Eski filmlerdeki insan neslini kurutmaya yönelik robot cellatlar ile de tanıştık. Sanırım baz istasyonları ile yönlendiriliyorlar, bu yüzden görebildiğimize taş atıyoruz ve yaşam hattında kalmaya çalışıyoruz. Geçende martı yakalama görevi ile dama tırmandım, ama çatıda martı ziyafeti çeken vahşi kuşların son kırıntılarına ulaşabildim, sol gözümü çıkardılar. Mağara devrine dönüştük, hayatta kalmak böyle bir şey. Marmara depremini yaşayan bilal amca ile duvar çatlağından konuştum, bana en değerli hayatta kalma sırlarını anlattı ama sanırım bu taktiklerin de sonuna geldim. Komşularımı gömebilmeyi dilerdim ama bu yamyamlıkta gözüm hiçbir şeye kesmiyor, cesetlerden biraz sıcaklık geliyor, zaten koku alma yeteneğini kaybetti insanlık. Birde bol ışıklı hava araçları var, sefaletimizi zevk sayarak bölgemizde geziyorlar. Geçen bir tanesinden aşşağıya ruj ve diğer pondötenler aşağıya boca edildi. 2010 tarihinden kalma, balina yağı diye rujlar bile yenildi. En iyisi metro çukurunu bulabilirsek, orada pisküi otomatları bulma şansım var, bisküiler 20 yıl dayanabiliyormuş. Biz nereden bilebilirdik satılan arazileri alanların uzaylı ajanlar olduğunu. En kritik noktalarda memleketi felç edecek saldırı başladı. Enerji, ulaşım, finans, iletişim, bilgi ağı, savunma, bütün kalelerin içerisinde onların egemenliği. Sanırım sadece hayatta kalma sektörüne giremediler, bunu hesap edemediler. Memleketin taşını kazmasını süngüsünü düşünemediler. Daha önce de gelmişlerdi, biz uyanamamıştık. Eğer medeniyetin üzerine bir medeniyet kurabilirsek, yangınlar sönünce, güneşe ulaşabilirsek, topyekün direneceğiz, umarım onlarda bir hata yapar ve bu direnişi ciddiye almazlar. Bu amaçla; sesimi duyan varmııııı
Sevişmeye hazırsak....
Genç adam yarıçıplak ve kendinden emindi, dizleri değil yüreğiydi titreyen. Erkeklere yüklenen dik dur kalıbına çok yakışmıştı. Onlarca kez birlikte bulundukları sosyal flört ortamlarından sonra, ilk defa sevgilisi İclal ile birlikteliğin farkına varacaktı.
İclal; Erman'dan son bir hazırlık izni daha almıştı. Yüzünün bütün sevimli ifadelerini makyaj yapıyordu. Belkide bu akşam iffeti bulutlara teslim edecekti, resmi-gayriresmi düşünce sisleri ardından.
Sonra ürkek adımlarla yatakodasına tıkladı, erkeğinden ışıkları söndürmesini istedi gayet teslimkar.
Erman, üzerinde boxer, gece lambasını söndürdü, bu mahçup tiyatronun sadece saf ayışığında sahnelenmesi sayesinde, bütün çekim hataları önemini kaybedecekti. Vcüdünu şöyle bir silkeleyerek, daha doğal bir görünüm elde etti cesaretine. Karşısındaki kızı hayat boyu taşıyabileceğinin silkinmesiydi belkide bu.
İclal, ürkek kedi adımlarla saten çarşafa herhangi bir günsonu gibi uzandı. Daha önceden erkeklerle yataklanan bütün meşrep arkadaşları'nın ona verdiği tüyolara dayanarak. Doğallık; limitleri açığa çıkaracak ve erkeğin hiç ulaşamayacağı lezzetleri onda bulmasına aracılık edecekti.
Daha önceden yatağa serilen Erman için, kendisine adanmış bir vucudun teslimiyetinde, daha mı vahşi yoksa hassas mı olmalıyım soruları yanıp sönüyordu. Daha ilk kere "O" nunla yatağa giriyor, ve kasılıyordu şakakları.
İclal birden dönerek, dudaklarındaki ıslaklığı ile ateşe benzin dökmek istedi. Sarılmak, kuşatılmak, ve direnmemek, işte bütün mesele.
Erman, kontrol tarafından büyütülmüş bir delikanlı olarak, ilk darbenin karşıdan gelmesini tahrik kabul etti, ısınan havayı kor olana kadar yükseltecekti. Kadın ve erkeğin müzayedesi başlamıştı, ne kadar artırma olursa, arttıranlar o kadar değer bilecekler, ve arttırmanın sonuna değer biçilemeyecekti.
İlk sevişmenin yürek burkan resimleri zihnimde kayar durur böylesine...
İclal; Erman'dan son bir hazırlık izni daha almıştı. Yüzünün bütün sevimli ifadelerini makyaj yapıyordu. Belkide bu akşam iffeti bulutlara teslim edecekti, resmi-gayriresmi düşünce sisleri ardından.
Sonra ürkek adımlarla yatakodasına tıkladı, erkeğinden ışıkları söndürmesini istedi gayet teslimkar.
Erman, üzerinde boxer, gece lambasını söndürdü, bu mahçup tiyatronun sadece saf ayışığında sahnelenmesi sayesinde, bütün çekim hataları önemini kaybedecekti. Vcüdünu şöyle bir silkeleyerek, daha doğal bir görünüm elde etti cesaretine. Karşısındaki kızı hayat boyu taşıyabileceğinin silkinmesiydi belkide bu.
İclal, ürkek kedi adımlarla saten çarşafa herhangi bir günsonu gibi uzandı. Daha önceden erkeklerle yataklanan bütün meşrep arkadaşları'nın ona verdiği tüyolara dayanarak. Doğallık; limitleri açığa çıkaracak ve erkeğin hiç ulaşamayacağı lezzetleri onda bulmasına aracılık edecekti.
Daha önceden yatağa serilen Erman için, kendisine adanmış bir vucudun teslimiyetinde, daha mı vahşi yoksa hassas mı olmalıyım soruları yanıp sönüyordu. Daha ilk kere "O" nunla yatağa giriyor, ve kasılıyordu şakakları.
İclal birden dönerek, dudaklarındaki ıslaklığı ile ateşe benzin dökmek istedi. Sarılmak, kuşatılmak, ve direnmemek, işte bütün mesele.
Erman, kontrol tarafından büyütülmüş bir delikanlı olarak, ilk darbenin karşıdan gelmesini tahrik kabul etti, ısınan havayı kor olana kadar yükseltecekti. Kadın ve erkeğin müzayedesi başlamıştı, ne kadar artırma olursa, arttıranlar o kadar değer bilecekler, ve arttırmanın sonuna değer biçilemeyecekti.
İlk sevişmenin yürek burkan resimleri zihnimde kayar durur böylesine...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)