İnstagramlar

Bir tanıdık demişti ki; ben sosyal medya kullanmam çünki şahsiyeti eksik olanlar bu mecralarda kendilerini bir şey olarak sunma gayretinde. Elbette haklı. Yiyen içen sıçan üzülen sevinen ihtiyaç sahibi bakımsız bakıma muhtaç bireyleriz neticede. Tatlı hayat özlemlerimize kavuşma resimlerini yükleyerek ne de güzel kendimizi kandırıyoruz. Öte yandan işin içine ticaret girince bu asosyal medyaların ışığına kapılıyoruz. Ha sosyal medya ha soslu midye, onunla da onsuz da olamıyor bir türlü. Elbette sevmek suç değil, ama bu sevgiye neleri feda ediyorsak, işte onların toplamı sevmenin suçu oluyor gün sonunda. Bu ticarete gönüllü kapılmayı bir sosyolojiye dönüştüren amerikan garaj ehline ne desem az. Ama eski daha iyiydi sanki. Mektuplara özlem yüklemek, telefon çalar diye umutları yeşillendirmek, sevgiliden bir resim istemek, eski şarkıların melodileriyle her yerde dans temposuna girmek, ailenin fertlerini akşam eve bekleme sabırsızlığı, kahvaltıya eşlik eden gazete, sanayağı ekmek reçel. Ver bunları bana instagram verebilirsen, sahte like denizinde yüzmekten boğulduk biliyormusun.