Başkalarına felaket bana saadet.
Ne kadar boş bonkör bir birbuçuk acılı yılı geride bıraktım bilemezsiniz. Aman bilmeyin, kendimi çamur batağında oksijensiz kalmış sığırcık gibi hissettiğim bir buçuk yıl.
Bir aile şirketi denilen yerde oldum. Kendimi inkar edercesine. Bulutları içime çekip üfleyemediğim 2010 2012 arasında oldu her şey.
Paylaşma prensibiyle bi şeyleri anlatmam lazım, ama acımayın haa, gülün sadece bana eşlik edin umarsızca.
Patlayan wc borusunu 40 liraya tamir etmek için 7 defa yazıştım, sonuç çıkmadı, cebimden tamir ettim.
Laptop çalındı.
Patronlar gelecek diye 12 kez dükkanı temizlettim, 12 kez gelmediler.
Plakasız arabayla çıktım yola, polisler arabayı bağladı, 10 gün ve 350 liram gitti bu götlüğe.
Daha 130 civarında acılı urfa porsiyon var ama dava konusu olmasın diye yazmamak lazım.
Mesaj adamıyım ya,
Yönetiminiz iyi olsun, maaşa bakmayın.
Amaçsızlığı sezdiğiniz anda, denize atlayıp uzaklaşın o adadan.
Kendi dünyalarında mutlu yaşayan insanlara müdahele etmeyin, aman ha, en azından mutluluğu böyle yakaladıklarına saygı duyun, başka bişey duymayın.
Ulan Amerika, gözünü seveyim senin anam....
