İnsanın içinden hiç birşey gelmiyor. Bu aralar. Sebebi malumunuz.
İnternet, kablosuz canavar.
Vakit ve istek canavarı. Kendini yüzle çarpıp, dev aynasında gösteren ve bizleri kandıran yokluk yansıması.
Bu yüzden insanlar kendilerini sonsuz bir kayak pistinden inme zevki yaşayarak, yada sürf, sonsuz dalgaların üzerinden kayarak tatmin ediyorlar.
Aslında; asla. Sadece bir makineye kendimizi yazdırıp, seyredip duruyoruz.
Neyse, bu gerçek internetin büyümesini önlemeyecek. TAAKİ KABLOLAR KOPANA KADAR.
Bu yüzden bir tepki dile getirmeli.
Bir umutsuz köyün yamacına fabrika kurmak istiyorum.
Süs ördekleri için yem fabrikası.
O köyün insanları mutlu olacak. Ne için çalıştıklarını önemsemeden, süs ördekleri için yem ve bakım ürünleri üretecekler. Mesai kutsaldır ya umutsuzlar için.
Zaten ördekler önlerine gelen herşeyi yedikleri için, fazla yatırımıda gerek kalmayacak.
Her tür hammaddeyi yemleştireceğiz, yada içselleştireceğiz. Paketleyeceğiz. Ebat ebat, öbek öbek, dizgi dizgi, bu yemleri büyük illere sevkedeceğiz. Ambalajın üstüne sevimli ördek resimleri yaptıracağız. İlk siparişi köy meydanında kutlayacağız. Ticarileşmiş olacağız. Çekim ekipleri gelip, bizim bu örnek ördek yemi fabrikamızı çekecekler, geniş kitlelere ulaşacağız.
Tabi üretimimizin ne kadar ticari ve başarılı olacağı meçhul. Neticede mutluluk ürettik neresinden bakarsan bak.
Sonra israilden yada çinden bize sipariş ve ortaklık önerileri gelecek. Diğer hayvanlar için de üretim bantları eklememiz istenecek ama biz sadece Ördek yemi üreteceğiz. İhtisası arttırıp kaliteyi düşürmek bize ters ne de olsa.
Fabrikanın imtiyaz sahibi köyün mütevelli heyeti, ve köyün siyasi insanları da temsilci olacaklar.
Birde ördek güzellik yarışmasına sponsor olduk mu, değmeyin sosyal keyfimize.
En sonunda, bu çabalarımız neticesinde, ördeklerimizin yaşam standardı da en az 5 basamak yükselecek dünya averajında.
Cumalık hikaye bu dostlar. Cumanız hayrola....
