Şu pazarın mezarında eğleşirken güzelleme bir anı daha çıkardım arşivimden. Bana göre güzel
Sene devriyesi sanırım 83-85 aralarında biryer. Maallemde, akkiramanda, bilinen adıyla teneke mahallesinde, farklı zamanların çocuk tayfası, ergenleşmeye dönük ben, ve diger odakların bileşimi ile yaşanılmış bir futbol takımı macerası.
Çocukluğumuzun mahalli liderleri Ziya ve Latif artık kızların peşinde dolaşamaya başladı, benden ikişer yaş büyük her ikiside. Artık onların mahalle futbol dayanışmasında devirleri bitik. 2 yaş çok büyük olgudur, buz kütlelerini ayrıştırmada. Uğurlar olsun.
Yıldırımspor ( sarı-yeşil ) akkirman spor ( mavi-beyaz ) elhan spor ( eflatun-beyaz ) oluşumlarından sonra, elde kalan kadro ile ve rahmetli babamın isim babalığında kurduk ATARYEMEZ'i.
Sosyal bir fenomendir akkirman tarihinde. KADRO BUGÜN GİBİ AKLIMDA.
Kalede Ezik yumurta kafalı Mehmet Ali. Hatalı yediği gollerden sonra anasına küfür yemekten duyarsız olmuştu.
Geride kocakafalı Ufuk. Ablasına hastaydım.
Stop-er Murat. Saf embesildi. Kale ağzından sadece kendi kalesine gol atar ve kafasını elleri arasına alır, ahlar dururdu behlül gibi. Görünmez futbol ilahlarına küfreden bedeviler gibi.
Defansta Arap yüksel. Kazmanın ağababası. Faül gurusu. Kalıtımsal olarak penisi patlıcan kadardı. Melankolik ve ezikti buna rağmen.
Kifayetsiz Mesut. Anasından yediği dayaklardan ötürü bağırarak ağlamalarından ötürü sesi herdaim kısıktı. Cürmü de ufacıktı. Top oynayıp acıktı.
Köpek ilker. Sarı saçlarından ötürü köpek lakabı kaldı. Apartman çocuğu idi, dönemimin en iyi arkadaşı idi. Halen daha FB şampiyon olduğunda telefonlaşırız ve ruhlarımızı yüceltiriz.
Proje mahmut. En yetenekli ama yeteneğinden sebep, en disiplinsiz ve uyumsuz şahsiyetti. Yarı kürt yarı laz olmasından sebep, bi vardı bi yoktu. Beşiktaş taraftarı idi, geçenlerde şişli etfale işim düştüğünde onu ön taraftaki halı sahada gördüm. Çocukluğundaki stilin aynısı.
Kılçık Aydın. Tüm zamanların en dedikoducu annesine sahip, ezik, düzenli ve irkinti bir şahsiyetti. Beşiktaşlıydı. Aradan beş yıl geçtikten sonra sinemada yergösterme parası 10 lirayı benden istediğini hatırlıyorum.
Ve daha beş altı tane mecburi kadro. İkizler, cüneyt, kıl kayahan.
Ataryemez için bakkal yusuf abi bize o zamanın parasıyla onüçbin lira vermişti. Modern zamanların ilk sponsorluğu.
Aşağı mahalle ile ya kavga ederdik, yada maç. Tepe dediğimiz, şimdiki otopark, nişantaşı valikonağı arka tarafı, yerde antremanlar yapardık. Ama ne antreman. On dakikası kültür fizik, geri kalan zamanda maç.
Tahta kale yapmıştım, seyyar, dibine taş ağırlık koy, üstteki çamaşır ipini tuttur al sana bire üç boyutunda kale. Direkten dönen her top yıkardı kalemizi.
Kimler kimlerle oynadık. Şehit muhtar spor ( taksim parkının ortası stadı ), bomonti gençlikgücü, organize bir takımdı, bitişimize sebepti, ( okmeydanı vergi dairesi yapılmadan önceki arazi ), ömer hayyam spor, çingen çocukları ağırlıklı, son saniyede ilker gol kaçırdığı için, iki farkla yenilmiştik uzatmada, kürtlerle turnuva, beşiktaş fulya stadının yanındaki otopark stadı, topumuzu gasp etmişlerdi, kuştepe halı saha team, karlı bir 1 ocakta, tramp binasının yapıldığı yer,
ve sonsuz doyumsuz çocukluk nöbetleri, futbol birlikteliği, tüm zamanların güzelliği....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder