Yaş baş saç, bide 40, kendimi şayet bir aşkın içinde bulursam nasıl bir kimyam olabilir diyen kurgu paylaşacağız bu akşam.
Elbette Mustafa olmanın hayatta bir bedeli var. Mustafa kalıbını sıyırıp bi yerde bırakmak, diğer tüm insanlar için belki ama Mustafa için mümkün değil. Dolayısıyla bir aşk yaşasaydım, şu eski kamyonet nasıl evrimleşirdi, bunu bilmek bütün insanlar için mümkün değil ama, Mustafa için kesin.
Bi kere sevmeye engel tanımaz ve sevmenin en dehşet ve bencil haz olduğu sebebiyle, hücrelerimi hücre hücre 19 a çekerdim.
Yasaklar denilen olgu, oldum olası benim için delinesi dolgulardır, ve yasaklara karşı zehir bir zeka ile düşünürdüm, anlamayana söyliyeyim, çok iyi bir hırsız olabilirim diye. Yani sevdiğim kişi bana frenli davransaydı, ona bile zarar verebilir, yok vermez ama mutlaka bazı kuralları ile terse düşürürdüm.
Kadın karşısındaki erkek sıvılaşıncaya kadar sert duran bir buzdur, kadın ateşte kadındır, bu anayasal fikrimle, ben harladıkça kadını buharlaştırırdım.
Ve tercihimi dersem, asla 20-25 yaşın kadınıyla aşk yaşamazdım, bu tipler henüz kaynamaya müsait değiller ateşten yeni inmiş halleriyle.
Peki anlaşma hali, peki ruh uyumu, peki ten uyumu?
Bu konularda önemli ama, siz hiç ateşte şekillenen çamurların rengiyle ilgilenecek bakış açısına sahip olabildiniz mi, ister kil olsun, ister sokak çamuru, ister volkan külü.
Ateşte verilen şekildir onun aslı, ateş siz, ve aşkta onun hamuru.
