Yalnız kalmış vücud. Annesiz kalmış kuzuların yeisine bürünmüş.
Oysa manasını bulmuştu, varlığının sebebini öğreniyordu, başka tenlerle alışverişte, başka dünyaları teftişte. Şimdiki ıssızlıkla karşılaştırılması mümkün olmayan isyanlar. Hangi zamanlar gerçekti?
Oysa terennümlerde bile paylaşılan bahar tazeliğinde meşk ederken zaman pek te oyalı geçiyordu.
Ten uyumu, frekans ayarı, kültür farkı, boyut niceliği, hiçbiri hiçbiri önemsizdi. Bunları kafaya takan beyinsizdi.
Şimdi yatağıyla sevişen dereler, denizle paylaşan martılar, hatta topraktaki solucanlar. Birşeyle sevişenler, nede şanslıymış meğer.
