İş çıkışı yürüyorum, yorulana dek. İnsan seyretmek için. Bir de ramazan etkilerini gözlemlemek için.,
Ölümlerin çoğaldığı yüz ifadeleri görüyorum. Bir kıvılcıma bakan gaz bulutları görüyorum. Birde maskeleri.
Kadınların daha dekolte imajlar takındığını görüyorum. Erkekler iman ayında ya, kendilerini çekmişler savunma hattının gerisine, ortalık frapan kadınlara kalmış, onların erkekler gibi tahrik'kar şekilde meydanı ele geçirmelerini görüyorum. Meme uçlarına 2 santim, bacak aralarına 10-15 santim kadar yaklaştıklarını ve özet olarak, ortamda tahrik olmayınca, daha bir özgür, daha bir serpili ve teşhirci olduklarını görüyorum.
Aynı görüntüler mi yoksa iman ayı öncesiyle bilemiyorum ama, belki abartıyorum ama frapan abartıları da görüyorum.
Gayrımüslüm veya alevi veya ateişt, oruç tutmayan kitlenin daha bir pervasızlaştığını da görüyorum. Tam tersi eğer tutmuyorsam da, daha çok tutan ve müslüman görüyorum. Nasıl bir ters orantı ise...
Aynı zamanda bir gerçeğe daha yakınlaşıyorum. Toplumda eleştirdiğimiz herşeyin aslında toplumun ayakta kalmasının bir formulü olduğunu kavrıyorum. Beş kardeşin mahşerde buluştuğunda, bir olmasını da görüyorum. Dünyada sergilenen bütün zıtlıkların, bir bütünün yansıması olduğunu görüyor ve rahatlıyorum...
