Artık yazmak biraz yokuş oldu hayatın çile ve gailesinde. Bu yüzden teklemekte kalbin yörüngesi. İçimde ama inanki içimde hepsi...
Yüreğimde tek tek kalan tellerin çabasıyla bu yazının tuşlarına dokunuyorum.
Bayramdan önceki cumartesi. Bir adam var adı kemal, araba aldı benden ve 15 gündür mekan eyledi dükkanımı. Artık streslenmeye başlamıştım, ter atmaya. İşe girmek istiyor, hükümete yükleniyor, işi gücü ben olmuşum adeta. Bu cumartesi dükkandan uzaklaşmak için gittim bir plakasız arabaya kabin yaptırmaya, ve bağlandı aracım adeta maküs kaderim gibi. Başladı iğneyle kuyu kazma hadisesi.
Ve bir haftadır verdiğim amansız mücadele ve travmalar sonucu sonunda işi bağladım, arabayı kurtardım maddi manevi birsürü gayretle. Ayrıntısını ne siz sorun ne ben söyliyeyim. Sadece konu başlığı para, eziyet, vakit, biriken işler, çözülmeyen yumaklar, çorap sökükleri ve bir dizi muamma.
Bu kadar hayatın içine sokmak istemem sizi, ama bayramdan önce bayramlık hatta kurbanlık bir vaziyetim vardı. Şimdi aldık nefesi pek şükür.
O sırada gördüm hiçbir insanın ben olmadığını ve ben olduğunu. Kültür mozaiğiymişim meğer.
Her insanın iyiyi ve kötüyü bende gördüğü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder