SEVMEYİP TE NE YAPACAKSIN?

Dünya bir lokomotif sistematikler dizilimi. Biz sadece bir yerlere koşuşturup durarak bu dengedeki boşlukları dolduruyoruz. Çilelenmek, büzülme ve genişlemelerimiz, sevinç taklalarımız da bu boşluk doldurmacanın motifleri. Sanırım çocukluk devrimizde dünyayı benden ibaret bilmek te evrenselliğin bize en gerekli şakası. Buradaki en temel lirik ise ben merkezciliğimizin aşırı abartılması. Herkesin kendine yeterli önemin verilmediğinden şikayeti. Bu yanlışlama başta anlattığım dizilime ters bir psikolji. Mühim olan bu yanlış psikolojinin büyüyerek bir karadeliğe dönüşmemesi. Dünyanın temelinde bize düşen ilahi misyon sevmektir. Bir zamanlar en anlamsızı sevme davranışı ile kendimizi daha net anlayabiliriz. O anlamsız dediğim şimdiki düşüncelerimiz. Yani anlamsız da sevilebilir, boş ta, hiç te. Ama düşünün ve hakverin ki hatırası ne kadar masum ne kadar hoş. Burada beni okuyup ta sevmeyenler de var, olsun olacak. Ama ben yazmayı sen de okumayı sevdiğimiz için burada bir boşluğu dolduruyoruz. Dizi dizi inciyiz velhasıl güzellikte birinciyiz.