Maradona Tayyip

Günümüzün Türkiyesi renk renk ifade edilse, bilinenin üzerine 20 tane renk gerekiyor. İnsan kökeni, politik kimlikleri, gelir sıralaması, demografik yapıları ile çoğalan, açık kapalı ara renkler ile bezenen, ve birde her renge girebilen tiplemeler. Haliyle burada en çok oyu almak birinci kural ve bu kuralı en çok yansıtan renk şu an Tayyibin çağrısı. Dün yaptığı millet bahçesi mitinginde bu kuralı sonuna kadar hissettik. Oraya gelen renkleri bildiğim yada ulaşabildiğim kadariyle sıralamam gerekiyor. Her şartta tayyipçiler, orada sandviç gazoz oyuncak dağıtılır beklentisi olanlar, Tayyip bizi sevindirecek müjde verir diye düşünenler, parti teşkilatı gözetiminde olanlar, buraya uçak iniyordu şimdi biz burada gezeceğiz diye çocuklarını heveslendirenler, karşı görüş olup deplasman fobisini atmak isteyenler, otobüs vapur metrobüs bedava avantajını iliklerinde hissetmek isteyenler, ekonomi mağduriyetinde bile tayyibin arkasında inadına durursak iş değişir diyenler, miting fotoğraflarını birgün lazım olursa sosyal medyasına rezerv yapmak niyetliler, tayyip kaçacak mitosuna inanıp son bir kez görelim diye tarihe not olmak isteyenler, katılım az olursa tayyibin morali bozulur ve bizi geri postalayabilir ihtimalini berteraf etmek isteyen mülteciler, millet bahçesi açılınca aktivitelerden bedava bilet kazanırız ihtimalini kuvvetli görenler, pazar günü maddi faturasını bu miting ile minimize etmek niyetliler, ak partili paralı bekarları muhtemel arkadaşlıklara döndürmek isteyen telli baba abonesi umudun kızları, emeklilikte başa takılanlar korosu, dernek faaliyetini kuvvetlendirmek isteyen başkan adayları, ve daha nice renk ve renkliler. Bana da sormak isterseniz ben katılmadım ama alanın dolacağını tahmin ediyordum, çünkü insanların avuç avuç ümide ihtiyacı var, zaten buradaki tüm renkler kendine göre bir ümide zemin olsun diye alanı doldurdu. Şimdi anladınız mı ümit ne kadar değerli, ve her rengin rengini ümit oluşturuyor.