Bir Dünyalar Klasiği

Kadın gayet boyutlu bir sesle,

-orada kal! dedi, daha fazla gelme telgrafın tellerinden yürüye yürüye.

Erkek şaştı ve dondu,

-Neden ki, ben bu dikenli tellerden yürürken dengesiz dengesiz, seni ve kendimi ateşe atıyorum, belki çareli belki çaresiz?

Kadın yüzünü çevirdi,

-Olamazdı senle, yapamazdık senle, yaralıydı kalbim günaşırı seninle.

-Tamam velakin daha birşey olmadıki, daha tellerin yarısındayım,

-Daha ne olsun dedi kadın. Direğe çıktın, tellere atladın, bana doğru adımladın.

Erkek ise:

-Amma ödüm kopuyor zaten, sana birkaç adım kaldı, ben sadece gözlerini ve yansımasına odaklanacaktım.

Kadın ise,

-Ya yansıma olumluysa?

Erkek:

-Ondan sonrasını bilemem, çembere girdik mi, helede çember daralıyorsa, birbirimize dokunmamız an meselesidir.

Kadın

-İşte ben bu belirginsizlikten korkuyorum. Geçmişim hortladıkça, ben seni hortlak olarak göreceğim. İşte bu yüzden ipini keseceğim.......