Bazen kuşlara bakar kalırım, uçmalarını kıskanır, bir kaç saniye onların yerine kendimi koyar ve göklerden bakarım olan bitene. İşte o kuş kadar yüreğimiz de bizi uçurmaya yetmese bile hep çırpınmak zorundadır bir gün uçalım diye. İnsan bu kuşun kanat çırpışını hep yanlış yorumlar, dünyada kalıcı bir portre olduğunu düşünür, ben buna tersten kanat çırpmak derim. Oysa yokluğumuz hemen alışılacak bir kavramdır, çünkü diğer kuşlar da kanat çırpmaktadır, ve zaman denilen leke çözücü bütün pası kiri lekeyi silmektedir apansızın. Bu hengame içinde uçuşuma bir kaç kanat çırpışı ayırdığınız için teşekkür ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder