Varsın, dilimdesin, hasretlerimin fırtınasında sessizliğin sesi, ve nefesim oldun. Sana sesleniyorum.
Ben kendimi bildim bileli, hafızamın ilk kaydı olan Osmanbeyde ilkokul fotografları çektirdiğim şipşakçıdan beri çarpan minik kalbin bir sebebi ilahisi olduğun için müteşekkirim, minnetinle doluyum.
Yok yok daha önce sanırım büyükçekmecede denize götürmüştü rahmetli ailem, sanırım ilk hafıza kaydım daha öncesinde de olabilir.
Aslında sana olan sevgim zaman ve mekan kavramlarından münezzeh ve maada. Sen kusura bakma.
Tek, biricik, ve ilahi aşkınla tutuş tutuş olmayı, rüzgarına serinlik olmayı, katına misafir olmayı bile senden dilerim.
Bana eğer nasip edersen senin yoluna bir zerre olmayı, bütün renkleri ışıltı ile dolar bu katrenin.
Sana aidim,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder